oburzać się – oburzyć się
- oburzać się – oburzyć się
oburzać się – oburzyć się {{/stl_13}}{{stl_7}}'reagować na coś gwałtownym sprzeciwem i gniewem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Oburzała się na sprzedawców, na ich opieszałość. Oburzył się na samo wspomnienie jej postępku. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień.
2015.
Look at other dictionaries:
oburzyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. oburzać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oburzyć — dk VIb, oburzyćrzę, oburzyćrzysz, oburz, oburzyćrzył, oburzyćrzony oburzać ndk I, oburzyćam, oburzyćasz, oburzyćają, oburzyćaj, oburzyćał «wywołać odruch sprzeciwu, protestu, gniewu» Jego lenistwo oburzało wszystkich. Być oburzonym czyimś… … Słownik języka polskiego
